Zinvol voortschrijden

​Zoals we nu allemaal ondervinden, is herstellen van een groot terugvalscenario een vaak wankele onderneming.
Daarom moet ik al meerdere jaren de armleuning van de trap met beide handen vastnemen als ik ongehavend beneden wil geraken. Toch doe ik het meermaals per dag. Ik wil in beweging blijven en waag me ook met regelmaat op onverharde ondergrond terwijl ik ‘veredeld snelwandel’ (joggen binnen de grenzen van mijn mogelijkheden).
Als ik realistisch en eerlijk ben, moet ik toegeven dat op een aanvaardbaar niveau functioneren ten aanzien van de mensen uit mijn onmiddellijke omgeving een succes zou zijn. Hier resultaten boeken is stap 1. Stap 1 lijkt wel een gigantisch gestrompelde hink – stap – sprong op ‘Echternachse wijze’. Het is tegelijk mijn enige optie op vooruitgang.
Grote onzekerheid leidt vaak tot ongecontroleerde onrust. Ik ondervind al jaren dat het dan heel belangrijk is in overleg te bepalen wat wel controleerbaar is. En de controle vergroot gelukkig door goed omringd te zijn.
Laat ons daar verder op inzetten: aanwezig zijn voor elkaar met waakzame zorg, veilige omstandigheden creëren om van mening te verschillen, extreem arme mensen een basisinkomen gunnen (goed voor én het milieu én menswaardige migratie), investeren in technologie die duurzame welvaart globaal beschikbaar maakt, … Door constructief overleg en doorgedreven samenwerking is het mogelijk om een trots en enthousiast geweldloos verzet te organiseren tegen de moeilijke en soms onrechtvaardige kanten van ons leven.
Voor mijn eigen welzijn start ik elke dag vanuit krachtige kleinschaligheid. Dat is al lange tijd een echte noodzaak en op dit moment nog steeds mijn toevlucht. (Niet gedacht dat ik na zo hard te hebben gevochten om weer onder de mensen te kunnen zijn, om vervolgens dit samen met jullie te moeten doorstaan):
Ik geniet van het goede leven terwijl ik in gesprek ga met mijn leerlingen (terug officieel, hoera!!), ik lees gezellig voor aan mijn dochters samen met mama, het concept ‘consuwentelen’ (><  consuminderen) werk ik steeds meer uit, I play the bass ‘for the hell of it’ 😉, …
We hebben een grote nood aan kennis en inzichten die ons leven terug op weg kunnen helpen. De kennis moet betrouwbaar zijn, het inzicht bruikbaar. Ikzelf kan een inzicht echter enkel rendabel gebruiken als ik me er ook goed bij voel. Gelukkig zie ik in dat het leven me nog veel te bieden heeft dat de moeite waard is. Mijn gezin en kinderen in de eerste plaats. Gevolgd door mijn zinvol werk en (wie weet) ook het beschermen van het uitgebreide welzijn van onze samenleving. 
Dat inzicht is een diepgaand emotionele ervaring. Het biedt me de zin van het leven weer aan. Daardoor kan ik het banale toeval van mijn ernstig ongeval zijn juiste plaats geven en doorgaan.
Kortom: flinterdun maar zinvol voortschrijden en niet vergeten genieten. Om dat te bereiken leef ik al jaren onder mentale hoogspanning. De impact en moeilijkheden hiervan zijn groot. Maar ik kan getuigen: vaak is doorstarten echt heel moeilijk, maar mogelijk. Vooral als we ons talent voor opbouwende samenwerking volledig aanspreken. Succes iedereen xxx