Wat ik helemaal zelf deed en nog doe?

​
Een boek schrijven
Een uitgever zoeken
Getuigenissen doen voor lotgenoten, vzw Rondpunt en de Vlaamse NAH - liga, voor studenten revalidatiewetenschappen, verpleegkunde, logo en kiné
Het boek gekend maken door boekvoorstellingen
De volledige persoonlijke opbrengst weggeven aan extreem arme mensen
Het boek inlezen en er een (gratis) luisterboek van maken voor de vele lotgenoten met een leesbeperking
Een vertaler zoeken (met dank aan Maarten Boudry) en een deel laten vertalen voor een Effectief Altruïstisch (goed) doel en een internationale uitgever zoeken met resultaat
De internationale uitgave voorbereiden en de inhoud aanpassen
Weer bassist zijn
Terug deeltijds werken
Er weer staan voor het gezin ondanks blijvende moeilijkheden met dagdagelijks functioneren
Hoe deed ik dat? En waarom?
Door uit noodzaak te proberen mijn rusteloze, onhoudbare, scherpe en beperkte focus constructief te maken. Elke dag opnieuw start ik van ‘een soort van nulpunt’ en door het schrijven lukt het om wat betrouwbare structuur te bereiken. Op die manier zoek ik voor mezelf waar het Noorden ligt en kom daardoor weer in beweging.
Wat ik vurig wens?
Meer oprechte ondersteuning krijgen van mensen die het bereik nog kunnen vergoten (media? Overheden? Bedrijven?) omdat zo de waarde ervan erkenning krijgt. En de kern van waardevolle maatschappelijke prioriteiten mee uitgedragen en uitgewerkt wordt.
En op die manier een verschil te kunnen maken, een spoor na te laten …
Ik zoek dit actief en hoop op nog meer resultaat omdat dit geen scheet in een fles is. Sorry dat ik dat zelf in de verf zet, maar ik voel vanuit mijn gegroeide ongeremdheid de dwang om het toch te doen. Waarvoor mijn verontschuldigingen fellow citizens.