De beste welzijnsgarantie is welvaart

Zwaarden die aan twee kanten snijden zijn bloody present.
 
We leefden nog nooit zo lang in vrede, met zo weinig kindersterfte en zoveel waardig ouder wordende medemensen dan nu. De max! Het is ook deze realisatie van de laatste decennia (bij uitbreiding een 300 – tal jaren) die ons doet hunkeren naar meer en langer. En terecht! Haalbaar bovendien, want het is gebaseerd op groeiende welvaart, wereldwijd, en die was nog nooit zo groot. We leven sinds kort niet langer in een ‘alles of niets situatie’. Er is wetenschappelijk en technologisch inzicht genoeg om de te verdelen taart zo groot te laten zijn dat we niet moeten vechten voor enorm beperkte voorraden aan welvaart.
 
Maar vaak voelt het wel zo: Dat we dwangmatig conservatief moeten terugplooien op onze gesloten bubbel en andere zeepbellen moet opblazen. Want anders gaan we ook ten onder. Dit is in de huidige moderniteit onterecht maar het sentiment is zeker begrijpbaar. Het wordt gedreven door angst. Angst die evolutionair verankerd werd in de architectuur van onze psychologie. Homo Sapiens is een schichtig dier dat steeds samenwerkte om de fysieke kwetbaarheid af te schermen voor de ander (roofdieren en andere gemeenschappen).
Het is deze angst die diep wortelt in onze intuïtie en emoties en nu nog steeds ‘wij afzet tegen zij’.
Maar zoals gezegd: de situatie is veranderd. Er is genoeg voor iedereen (voor 11 à 12 miljard mensen tegen 2100). We hebben nood aan een uitgebalanceerd conservatisme dat zeker een ondersteunende rol kan spelen voor ons gevoel van identiteit en in het georganiseerde meningsverschil dat onze democratie is. Gebaseerd op de Verlichtingsidealen. En wordt aangevuld met progressieve branie en zelfvertrouwen.
Als we het verstandig aanpakken zal dat lukken. Extreem conservatieve walging is daar niet bij. Dat gaat ervan uit dat we het gedrag van anderen kunnen sturen door ze uit te sluiten en te benadelen in de veronderstelde zero – sum game (alles of niets spel) van het leven. Maar dat is een pijnlijke en gevaarlijke illusie. Het enige gedrag dat we wel in de hand hebben is dat van onszelf. Ongecontroleerde migratie en klimaatontkenning zijn inderdaad te mijden. Maar de oplossing ervoor zal bestaan uit open – minded samenwerking omdat het de kern van ons relatief voortplantingssucces (fittness) uitmaakt. We moeten het met globale samenwerking doen en dus vanuit begrip en rationeel, effectief altruïsme voor de ander.
Ook welvaart kan wereldwijd gedeeld worden en dat delen zal ons zelfs gelukkiger maken dan een dure bolide of omheind territorium. Omdat luxe maar welzijns - verhogend is tot op een bepaald niveau (we kunnen niet stoppen met verlangen, ook niet na het aanschaffen van statusverhogende luxeproducten) en in afzondering moeten leven uit schrik maakt ons duurzaam zielig ongelukkig. Corona heeft het bewezen: ‘Never waste a good crisis’….
 
Hypothese:
 
90 procent van de tijd is ‘zo verwijtloos mogelijk in het leven staan’ de beste optie en 9,99 procent van de tijd is het de minst slechte
 
Laat ons resoluut kiezen om de morele puberteit achter ons te laten en het tijdperk van de ethische en ideologische volwassenheid in te gaan. Ons landje lijkt me hiervoor het perfecte labo. Niet eenvoudig, echter wel moeilijk maar mogelijk…
Ik geef alvast de volledige persoonlijke opbrengst van ‘Tussen hoop en hersenletsel’ aan https://eight.world/
 
Gedreven groet, Stijn Geerinck