​Sometimes it is better to wait to announce radical ideas until the general insights have progressed sufficiently. Like about now. Let's finally go for an international CO2 tax. This creates a level playing field for entrepreneurs who do want to work in a climate-friendly way and these people can earn a decent living. Get rid of irrational coercion for profit maximization and move towards an economy based on positive freedom and pro-social competition. Let's get back to work xxx

https://www.youtube.com/watch?v=-GY9DWIfpwc​

​The moment you notice that your only relief is to even be able to sit back in the sun. While only the wild birds can still eat properly while whistling, you know it's bad.
Then finding the strength to see that as the stepping stone to more and better is a victory to cherish.
Good luck to all victims and a lot of wisdom for all of us xxx
​

​
Au moment où vous remarquez que votre seul soulagement est de pouvoir vous asseoir au soleil pendant un moment. Bien que seuls les oiseaux sauvages puissent encore manger correctement en sifflant, vous savez que c'est mauvais.
Puis trouver la force de voir cela comme le tremplin vers plus et mieux est une victoire à chérir.
Bonne chance et notre soutien à toutes les victimes et beaucoup de sagesse pour nous tous xxx

​Op het moment dat je merkt dat je enige opluchting erin bestaat even terug in het zonnetje te kunnen zitten. Terwijl enkel de wilde vogeltjes nog fluitend deftig kunnen eten, weet je dat het erg is.
Dan de kracht vinden om dat als het opstapje naar meer en beter te zien, is een overwinning om te koesteren.
Veel sterkte aan alle slachtoffers en veel wijsheid voor ons allen xxx

Het blijkt in heel moeilijke omstandigheden niet onmogelijk om te erkennen een slachtoffer te zijn, zonder steeds de slachtoffer - rol aan te nemen.  Want er is vaak plaats tussen 'hoop en letsel'.
Kan het dan misschien ook mogelijk worden om te erkennen dat je verwend bent door welvaart en medische vooruitgang, zonder door destructieve energie het eigen (verwend)nest te bevuilen?  
Merci en bedankt hé!

​
Een boek schrijven
Een uitgever zoeken
Getuigenissen doen voor lotgenoten, vzw Rondpunt en de Vlaamse NAH - liga, voor studenten revalidatiewetenschappen, verpleegkunde, logo en kiné
Het boek gekend maken door boekvoorstellingen
De volledige persoonlijke opbrengst weggeven aan extreem arme mensen
Het boek inlezen en er een (gratis) luisterboek van maken voor de vele lotgenoten met een leesbeperking
Een vertaler zoeken (met dank aan Maarten Boudry) en een deel laten vertalen voor een Effectief Altruïstisch (goed) doel en een internationale uitgever zoeken met resultaat
De internationale uitgave voorbereiden en de inhoud aanpassen
Weer bassist zijn
Terug deeltijds werken
Er weer staan voor het gezin ondanks blijvende moeilijkheden met dagdagelijks functioneren
Hoe deed ik dat? En waarom?
Door uit noodzaak te proberen mijn rusteloze, onhoudbare, scherpe en beperkte focus constructief te maken. Elke dag opnieuw start ik van ‘een soort van nulpunt’ en door het schrijven lukt het om wat betrouwbare structuur te bereiken. Op die manier zoek ik voor mezelf waar het Noorden ligt en kom daardoor weer in beweging.
Wat ik vurig wens?
Meer oprechte ondersteuning krijgen van mensen die het bereik nog kunnen vergoten (media? Overheden? Bedrijven?) omdat zo de waarde ervan erkenning krijgt. En de kern van waardevolle maatschappelijke prioriteiten mee uitgedragen en uitgewerkt wordt.
En op die manier een verschil te kunnen maken, een spoor na te laten …
Ik zoek dit actief en hoop op nog meer resultaat omdat dit geen scheet in een fles is. Sorry dat ik dat zelf in de verf zet, maar ik voel vanuit mijn gegroeide ongeremdheid de dwang om het toch te doen. Waarvoor mijn verontschuldigingen fellow citizens.

​… is een uitspraak die goed omschrijft met welke methode ik sterk aanklampende moeilijkheden benader.
Vaak komt het erop aan om onheil te aanvaarden zonder ervoor te capituleren.
Ik organiseer zo efficiënt mogelijk een trots geweldloos verzet tegen het onvermijdelijke.
Twee concrete voorbeelden:
Ik reageerde de afgelopen jaren op de aankondiging van nieuwe chirurgische ingrepen met het sterk aanscherpen van mijn basisconditie.
Voor de omgang met moeilijke emoties ontwikkelde ik een methode: planmatig onnozel doen, streng prioriteiten bepalen en leven in de bubbel van het hier en nu.

​
De realiteit kan verhelderend zijn. Empirisch bewijsmateriaal en zorgvuldig denken toont aan dat de natuur ‘het’ niet voor ons zal doen. En god ook al niet. Bijgevolg zullen we het zelf moeten doen. Gezien de complexe geaardheid van het leven, zal dat met vallen en opstaan gebeuren. Mensen zijn namelijk niet al-wetend, al-goed en alles-omvattend. Terugvalscenario’s zijn aanvaardbaar aangezien almacht niet bestaat. In onze zoektocht naar het best mogelijke leven zullen we dus geconfronteerd worden met ‘uitbundige’ terugvalscenario’s. Mensen die een zware revalidatie moeten doormaken kennen dat fenomeen, maatschappijen die in een voorruitgangskadans een klimaatopwarming veroorzaken ook. Oeverloos klagen of buitensporig pessimistisch reageren, helpt niet. In tegendeel, het bekrachtigt de besnotterde rampscenario’s. Harde vaststelling maar het is niet anders.

​
Most people who live through my experience do not survive, or at least, not as the same person. They mostly come out mentally impaired to various degrees or with a personality that has changed tremendously. This was not (or less) the case in my situation, which makes this story unique in and by itself. It documents my exploration of what was still possible during my recovery.